نقش مشاوره تحصیلی دیجیتال در افزایش خودکارآمدی دانش آموزان

پیشرفت فناوری های دیجیتال در حوزه آموزش و مشاوره فرصت های نوینی را برای بهبود فرایند یادگیری و شکل گیری باورهای خودکارآمدی در دانش آموزان فراهم کرده است. مشاوره تحصیلی دیجیتال با استفاده از ابزارهای الکترونیکی مانند پلتفرم های هوشمند، اپلیکیشن های آموزشی و کارگاه های مشاوره ای آنلاین، بستری فراهم می سازد تا دانش آموزان ضمن دریافت حمایت شناختی و عاطفی، مهارت های خودراهبری و برنامه ریزی تحصیلی خود را تقویت کنند. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی–توصیفی انجام شد و هدف آن تبیین نقش مشاوره تحصیلی دیجیتال در افزایش خودکارآمدی دانش آموزان دوره ابتدایی و متوسطه اول بود. برای گردآوری داده ها از پنج روش مصاحبه نیمه ساختاریافته با مشاوران و دانش آموزان، مشاهده تعاملات یادگیری در محیط های مجازی، تحلیل تماتیک محتوای گفت وگوها و یادداشت های میدانی، بررسی پرونده های مشاوره ثبت شده در سامانه مدارس و مثلث سازی داده ها میان منابع مختلف استفاده شد. نظریه های بندورا درباره خودکارآمدی، دیدگاه ویگوتسکی درباره تعامل اجتماعی در یادگیری و مدل ارتباط آموزشی دیویس چارچوب نظری تحقیق را تشکیل دادند. یافته های اولیه نشان داد که ارتباط دیجیتالی به افزایش اعتماد به نفس تحصیلی، کاهش اضطراب امتحان و شکل گیری انگیزه درونی برای انجام تکالیف منجر می شود. همچنین تحلیل تماتیک آشکار ساخت که بازخوردهای سریع مشاور، امکان مشاهده پیشرفت شخصی و تقویت تجربه موفق در محیط هوشمند از عوامل کلیدی خودکارآمدی پایدار هستند. بر اساس بررسی پرونده ها و داده های ترکیبی، مشخص شد که تعامل مداوم و هدفمند بین مشاور، دانش آموز و والدین در بستر دیجیتال به بهبود تصمیم گیری تحصیلی، افزایش تمرکز و احساس کنترل در فرآیند یادگیری منتهی می شود.

کلیدواژه ها:

مشاوره تحصیلی دیجیتال ،  خودکارآمدی ،  یادگیری هوشمند ،  دانش آموز ،  فناوری آموزشی