تاثیر مشاوره هوش هیجانی بر بهبود مهارت های ارتباطی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مشاوره هوش هیجانی بر بهبود مهارت های ارتباطی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری انجام شد. در محیط های آموزشی، مشکلات یادگیری معمولا با ضعف در ارتباط کلامی، کنترل هیجان و درک متقابل اجتماعی همراه است و این مسئله بر تعامل و پیشرفت تحصیلی آنان اثر منفی می گذارد. بنابراین استفاده از رویکرد هوش هیجانی در مشاوره مدرسه، به منزله راهکاری مبتنی بر شناخت و مدیریت احساسات، می تواند عملکرد ارتباطی دانش آموزان را تقویت کند. مطالعه حاضر با رویکرد کیفی و توصیفی، با اجرای پنج روش گردآوری داده شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته، مشاهده، تحلیل تماتیک، بررسی پرونده های مشاوره و مثلث سازی داده ها، بر گروهی از دانش آموزان پایه های چهارم تا نهم دارای اختلال یادگیری صورت گرفت. یافته ها نشان دادند که آموزش هوش هیجانی منجر به رشد همدلی، تقویت توانایی گوش دادن فعال، بهبود زبان بدن و افزایش خودتنظیمی هیجانی می شود. معلمان و مشاوران شرکت کننده تاکید کردند پس از جلسات مشاوره مبتنی بر هوش هیجانی، تعامل در کلاس ها به طور قابل توجهی افزایش یافته و رفتارهای پرخاشگرانه کاهش یافته است. ارتباط میان نظریه های بندورا (خودکارآمدی)، ویگوتسکی (تعامل اجتماعی) و دیویس (تجربه گرایی آموزشی) با یافته های پژوهش نشان می دهد که خودآگاهی هیجانی اساس سازگاری اجتماعی و یادگیری فعال است. این رویکرد با ایجاد احساس کنترل درونی و پذیرش تفاوت های فردی، راه را برای ارتباط موثر و عملکرد بهتر تحصیلی هموار می سازد. در نتیجه، مشاوره هوش هیجانی نه تنها ابزاری روانی–اجتماعی بلکه عاملی آموزشی در جهت توانمندسازی دانش آموزان با اختلال یادگیری محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، مشاوره مدرسه ، مهارت های ارتباطی ، اختلال یادگیری ، خودکارآمدی