نقش هوش مصنوعی در پرورش خلاقیت و نوآوری دانش آموزان در مدارس آینده

در آستانه تحولات عمیق فناورانه، نظام های آموزشی با چالش اساسی بازتعریف اهداف و رسالت های خود مواجه هستند. پرورش خلاقیت و نوآوری، به عنوان حیاتی ترین مهارت های قرن بیست و یکم، در کانون این تحول قرار دارد، اما اغلب در تضاد با ساختارهای سنتی و استانداردسازی شده مدارس فعلی عمل می کند. این مقاله مروری، به بررسی پتانسیل هوش مصنوعی به عنوان یک نیروی پیشران برای گذار به «مدارس آینده» می پردازد؛ مدارسی که در آن، پرورش خلاقیت و نوآوری دانش آموزان نه یک هدف جانبی، بلکه هسته اصلی فرایند یادگیری است. هوش مصنوعی از طریق ارائه ابزارها و پلتفرم های نوین، این گذار را در سه حیطه کلیدی تسهیل می کند: اول، از طریق شخصی سازی عمیق فرایندهای یادگیری و ارائه مسیرهای منحصربه فرد که به کنجکاوی ها و علایق فردی دانش آموزان پاسخ می دهد و آن ها را از قید برنامه درسی یکسان رها می سازد. دوم، با ایجاد محیط های یادگیری پویا، تعاملی و ایمن، به ویژه از طریق شبیه سازی ها و پلتفرم های یادگیری مبتنی بر بازی، که در آن دانش آموزان می توانند بدون ترس از شکست به آزمایش، ریسک پذیری و خلق راه حل های نوآورانه بپردازند. سوم، با تحول در نقش معلم از انتقال دهنده دانش به مربی و تسهیلگر فرایندهای فکری سطح بالا. این مقاله با تحلیل متون، چگونگی این هم افزایی میان هوش مصنوعی و پداگوژی خلاقیت را تبیین کرده و چالش های پیش رو، از جمله خطر «انطباق الگوریتمی» و لزوم طراحی انسانی محور این فناوری ها را مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، خلاقیت ، نوآوری ، مدارس آینده ، یادگیری شخصی سازی شده