رابطه ذهن آگاهی با خودکنترلی: نقش واسطه ای آرامش ذهنی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ذهن آگاهی با خودکنترلی: نقش واسطه ای آرامش ذهنی انجام شد. روش پژوهش مدل یابی معادلات ساختاری از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری کلیه معلمان دبیرستان های دخترانه دولتی شهر اهواز (متوسطه دوم) در سال ۱۴۰۴ بود (۷۵۰ نفر). نمونه ای به حجم ۲۵۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای و با استفاده از جدول گرجسی مورگان انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه خودکنترلی سواری (۱۴۰۳)، پرسشنامه ذهن اگاهی بائر و همکاران (۲۰۰۶) و پرسشنامه آرامش ذهنی لی و همکاران (۲۰۱۳) بود. تجزیه و تحلیل داده ها به روش مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار spss-۲۶ و amos انجام شد. یافته ها حاکی از آن بود که تحلیل داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری، برازش مطلوب مدل مفهومی پژوهش را تایید کرد (RMSEA=۰.۰۵ CFI=۰.۹۹). نتایج تحلیل مسیر نشان داد که ذهن آگاهی تاثیر مستقیم و معنی داری بر آرامش ذهنی (β=۰.۴۲) و خودکنترلی (β=۰.۱۴) دارد. همچنین، آرامش ذهنی نیز به طور مستقیم خودکنترلی را پیش بینی نمود (β=۰.۲۱) و اثر غیرمستقیم ذهن آگاهی بر خودکنترلی از طریق آرامش ذهنی نیز معنی دار بود. نتایج نشان داد که ذهن آگاهی با میانجی گری آرامش ذهنی با خودکنترلی رابطه غیرمستقیم و معنی دار دارد.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، خودکنترلی ، آرامش ذهنی