تاثیر واقعیت افزوده و هوش مصنوعی بر تحول هنرهای تجسمی

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر فناوری های نوین — به ویژه واقعیت افزوده (AR) و هوش مصنوعی (AI) — بر تحولات شکل گیرنده هنرهای تجسمی معاصر انجام شده است. هدف اصلی، شناخت چگونگی دگرگونی فرآیند خلق، نمایش و مخاطب پذیری آثار تجسمی در پی ورود این فناوری ها و شناسایی فرصت ها و چالش های مرتبط است. روش پژوهش تحلیل کیفی متنی و تطبیقی منابع علمی و نمونه های کاربردی (مطالعات موردی) است. یافته ها نشان می دهند که: ۱) واقعیت افزوده تجربه زیباشناختی مخاطب را از حالت مشاهده گرایانه به حالت مشارکتی و تعاملی تبدیل کرده است؛ ۲) هوش مصنوعی ابزارهای جدید تولید سبک و تصویر (نظیر الگوریتم های style-transfer و شبکه های مولد) را در اختیار هنرمندان نهاده و مسئله «خلاقیت» و «مالکیت» اثر هنری را پیچیده تر ساخته است؛ ۳) نهادهای فرهنگی (موزه، گالری) در معرض بازتعریف شیوه نمایش و ارزشیابی آثار قرار گرفته اند. در پایان، پیشنهاداتی برای پژوهش های آتی، سیاست گذاری فرهنگی و راهکارهای آموزشی ارائه می شود تا بهره برداری خلاق و اخلاق مدار از این فناوری ها تسهیل گردد.

کلیدواژه ها:

: واقعیت افزوده ، هوش مصنوعی ، هنرهای تجسمی معاصر ، خلاقیت محاسباتی ، تجربه تعاملی ، نمایش هنر.