نقش تعادل کار و زندگی شخصی در حفظ سلامت روان معلمان

این مقاله به بررسی نقش تعادل بین کار و زندگی شخصی در حفظ سلامت روان معلمان می پردازد. معلمان به دلیل ماهیت شغلی خاص خود - شامل بار کاری فزاینده، انتظارات آموزشی، تعامل مداوم با دانش آموزان و والدین و تعهدات اداری - در معرض استرس حرفه ای و فرسودگی شغلی قرار دارند. مرور نظریه ها نشان می دهد که تعارض نقش کار–خانواده و کمبود منابع اجتماعی و سازمانی می توانند سلامت روان معلمان را تضعیف کنند، در حالی که حمایت سازمانی، سیاست های سازگار با خانواده و مهارت های تنظیم هیجانی محافظت کنندگی ایجاد می کنند. مرور پیشینه داخلی و بین المللی نشان می دهد که افزایش تعارض کار–زندگی با افزایش فرسودگی شغلی، افسردگی و کاهش رضایت شغلی و انگیزه آموزشی همبستگی دارد. در مقابل، سیاست های حمایتی مدرسه ای، انعطاف پذیری وظایف و تقویت حمایت همکاران و مدیریت می تواند سلامت روان را بهبود بخشد .مقاله بر پایه شواهد پژوهشی و نمونه های ایرانی-محلی (مطالعات سپاسی، عرفانی خانقاهی و فرسیو و همکاران) نتیجه می گیرد که راهکارهای میان مدت و بلندمدت بین بخشی (آموزش، اصلاح سیاست های سازمانی، برنامه های حمایت روانی) برای کاهش تعارض و حفظ سلامت روان معلمان ضروری است. پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزش وپرورش برنامه های حمایتی هدفمند، ارزیابی دوره ای سلامت روان و پژوهش های طولی را در اولویت قرار دهند.

کلیدواژه ها:

تعادل کار-زندگی ، سلامت روان معلمان ، تعارض کار–خانواده ، فرسودگی شغلی (Burnout) ، حمایت سازمانی ، سیاست های خانواده محور