تاثیر استراتژی های تنوع، برابری و شمول (DEI) بر عملکرد منابع انسانی

در دهه های اخیر، سازمان ها با چالش ها و فرصت های ناشی از تنوع جمعیتی و تغییر انتظارات اجتماعی مواجه شده اند؛ در پاسخ، استراتژی های تنوع، برابری و شمول (DEI) به عنوان یکی از محورهای راهبردی منابع انسانی پذیرفته شده اند. این مقاله با هدف بررسی تاثیر DEI بر عملکرد منابع انسانی، شواهد نظری و تجربی مرتبط را مرور و چارچوب مفهومی پیشنهاد می کند. در بخش مبانی نظری، مفاهیم کلیدی تنوع، برابری و شمول و سازوکارهای اثرگذاری آنها بر ابعاد عملکرد منابع انسانی (جذب، نگهداشت، رضایت، عملکرد شغلی و نوآوری) مطرح شده است. مرور پیشینه نشان می دهد که وجود تنوع به تنهایی برای حصول نتایج مثبت کفایت نمی کند و اقلیم یا فرهنگ شمول (climate for inclusion)، سیاست های سازمانی و بسته های عملیاتی هماهنگ نقش میانجی و تعدیل کننده دارند. یافته های تجربی بین المللی و مطالعات داخلی نشان می دهد پیاده سازی راهبردهای یکپارچه DEI می تواند عملکرد منابع انسانی و نتایج سازمانی را بهبود بخشد؛ اما در صورت فقدان شفافیت، زیرساخت یا تعهد مدیریتی، پیامدهای معکوس نیز محتمل است. مقاله با ارائه پیشنهادهای کاربردی برای مدیران منابع انسانی شامل یکپارچه سازی DEI در استراتژی سازمان، طراحی شاخص های عینی ارزیابی، ایجاد سازوکارهای پاسخگویی و سرمایه گذاری در آموزش و زیرساخت پایان می یابد.

کلیدواژه ها:

تنوع (Diversity) ، برابری (Equity) ، شمول (Inclusion) ، اقلیم شمول ، عملکرد منابع انسانی ، استراتژی منابع انسانی