پیش بینی تنوع زیستی گیاهی در مناطق خشک با استفاده از متغیرهای خاکی و توپوگرافی

تنوع گونه ای که ترکیبی از غنا و یکنواختی گونه ای می باشد به طور وسیع در مطالعات پوشش گیاهی و ارزیابی های زیست محیطی به عنوان یکی از شاخصه های مهم و سریع در تعیین وضعیت اکوسیستم ها مورد استفاده قرار می گیرد . به گونه ای که بعضی از محققین تنوع گیاهی بالا در جوامع گیاهی یک اکوسیستم را بهترین اندیکاتور برای نشان دادن قابلیت این اکوسیستم برای حفاظت بیولوژیکی و یک اندیکاتور حساس برای نشان دادن خسارات وارده به اکوسیستم معرفی کردند . الگوی پراکنش و وفور گونه ها و جوامع گیاهی در مناطق مختلف به ویژه در نواحی خشک اغلب با سه گروه از فاکتورهای محیطی ارتباط پیدا می کنند . که شامل متغیرهای فیزیکی محیطی ( شیب، جهت و ارتفاع ) خصوصیات شیمیایی خاک و تعرضات انسانی می باشند . ارتفاع از سطح دریا با تاثیر بر میزان و نوع بارندگی، دما، تبخیر، تعرق، شدت تشعشعات خورشیدی، تشکیل و تکامل خاک شیب نیز با تاثیر بر عمق ومیزان فرسایش خاک بر نوع و تراکم پوشش گیاهی تاثیر بسزایی دارد