بررسی تغییر برنامه های آموزشی و تاثیر آن بر پرورش خلاقیت و انگیزه یادگیری دانش آموزان

نظامهای آموزشی همواره در تلاش بوده اند تا خود را با تحولات، علمی، فناوریهای نوین و نیازهای متغیر جوامع بشری هماهنگ سازند و از طریق ارائه الگوهای آموزشی کارآمد پاسخگوی این تغییرات باشند. امروزه اصلاح و نوآوری در برنامه های درسی، به عنوان یکی از کارآمدترین ابزارهای آموزش نوین در سطح جهانی مطرح شده و تحولات بنیادینی در نظامهای یاددهی- یادگیری ایجاد کرده است. با توجه به تحولات سریع علمی و فناوری، نظامهای آموزشی نیازمند بازنگری در برنامه های درسی برای پاسخ گویی به نیازهای نوظهور و پرورش مهارتهای قرن بیست و یکمی هستند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تغییرات برنامه های درسی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تغییرات برنامه های درسی و به کارگیری روشهای تدریس نوین بر پرورش خلاقیت و افزایش انگیزه یادگیری دانش آموزان، به روش توصیفی-تحلیلی و با رویکرد مرور نظام مند انجام شده است. دادهها از منابع معتبر داخلی و بین المللی در بازه زمانی ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۳ گردآوری و تحلیل کیفی شدند. یافتهها نشان میدهند که رویکردهایی همچون یادگیری مبتنی بر پروژه، تلفیق دروس بازی سازی آموزش پژوهش محور و فعالیتهای مشارکتی به ارتقاء مولفههایی چون تفکر خلاق، حل مسئله، اعتماد به نفس و انگیزش درونی دانش آموزان کمک میکنند. بر این اساس طراحی برنامههای آموزشی نوگرا و مشارکت محور، ضرورتی انکارناپذیر برای تربیت شهروندان خلاق و توانمند در قرن بیست و یکم است. یافتههای این مطالعه میتواند راهنمایی برای سیاستگذاران آموزشی در مسیر اصلاح ساختارهای سنتی نظام آموزشی باشد.

کلیدواژه ها:

انگیزه ، یادگیری ، برنامه ریزی درسی ، برنامه آموزشی ، خلاقیت