بررسی تطبیقی تجارت متقابل در حقوق ایران و اسناد بینالمللی

در نظام اقتصاد جهانی وجود سیستم پرداخت نقدی و مشکل کمبود نقدینگی ارزی مسائلی هستند که کشورها را در حال توسعه و توسعه نیافته را به سوی انعقاد قراردادهای تجارت متقابل میکشاند و از سرمایه گذاری خارجی مفهومی متمایز از مفهوم متعارف بین المللی آن ارائه میدهد روشهای گوناگون تجارت متقابل در پاسخ به نیاز به منابع مالی خارجی، فناوری و دانش فنی پیشرفته عدم دسترسی به بازارهای جهانی عدم رشد یافتگی، اقتصادی کمبود نقدینگی ارزی عمدتا از سوی کشورهای در حال توسعه ایجاد شده و توسعه پیدا کرده است در حالی که بسیاری از طرفهای تجاری در کشورهای توسعه یافته تقاضاهای تجارت متقابل را غیر منطقی میدانند بسیاری دیگر این روشها را تنها راه دسترسی به بازارهای کشورهای در حال توسعه میدانند تجارت متقابل به طور عموم به روشهای گوناگون قراردادی اطلاق میشود که دو دسته از تعهدات در دو طرف متقلبل به یکدیگر گره خورده اند. با اینکه در مورد تعداد و انواع معاملات تجاری متقلبل اتفاق نر وجود ندارد مهمترین روشهای قراردادی تجارت متقابل عبارتند از معامله تهاتری خرید متقابل، بیع متقابل (بای بک)، افست مبادله انتقالی جبران سه جانبه موافقتنامههای، همکاری تجارت متقابل چند منظوره و لیزینگ در نظام حقوقی ایران و اسناد بین المللی انعقاد و اجرای این قراردادها با توجه به مکانیسم پیچیده آنها مستلزم بررسی جوانب مختلف حقوقی آنها و آگاهی طرفین از ساختار نحوه انعقاد و شروط مندرج در این قراردادها میباشد. لذا در این نوشتار با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی مفهومی تجارت متقابل و انواع آن از نظر شیوههای، انعقاد، تعهدات حاصل از معاملات و شیوه های پرداخت مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

تجارت متقابل ، حقوق ، ایران ، اسناد بین المللی