بررسی احیای جنگل در اتراقگاههای تخلیه شده حوضه آبخیز ۱۲ شمال کشور پس از خروج دام

اثرات مخرب حضور دام در عرصه های جنگلی و برقراری طرحهای جنگلداری در جنگلهای هیرکانی سبب شد سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور سیاست خروج دام از جنگل و بازجنگلکاری اتراقگاههای تخلیه شده را از دهه ۶۰ در پیش گیرد. با این حال روند خروج دام از جنگل هنوز کامل نشده است در این پژوهش اتراقگاههای تخلیه شده توسط سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در حوضه آبخیز شماره ۱۲ شمال کشور بررسی شد آماربرداری از زادآوری، نهالها و درختان در فواصل ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ متری از مرکز هر اتراقگاه در پلاتهای ۱۱ ، ۵۵ و ۱۰ × ۱۰ متر و در ۸ جهت جغرافیایی انجام شد. یافتهها نشان داد از ۸ اتراقگاه تخلیه شده تنها ۲ اتراقگاه به هم چسبیده به صورت واقعی تخلیه شده و دامداری در بقیه ادامه دارد همچنین هیچ کدام از اتراقگاه ها باز جنگلکاری نشده است. نتایج حاکی از فراوانی زادآوری ممرز فاصله ۱۵۰ متری از دام سراها و نیز فراوانی گونه ممرز با تعداد ۸۰ ۸۳ و ۸۵ اصله در هکتار در فاصله های ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ متری از دام سراها بود پژوهش به این نتیجه میرسد که با وجود عدم تخلیه واقعی اتراقگاهها و عدم بازجنگلکاری، به دلیل حاصلخیزی مناسب منطقه در کنار کود دامی پخش شده احیای طبیعی هر چند ناقص در حال انجام بوده و تخریب وارده به جنگل از آستانه تحمل اکولوژیک خارج نشده است.

کلیدواژه ها:

اتراقگاه ، جنگلی خروج ، دام احیای جنگل ، زادآوری جنگلی