بررسی اهمیت و نقش درختان کهنسال و دیرزیست در اکوسیستمهای طبیعی و جنگلی

درختان کهن سال نقش مهمی در حفظ ساختار جنگل و تداوم زادآوری دارند و با آغاز دوره کهن سالی، به منابع ژنتیکی با ارزشی تبدیل می شوند. این درختان به علت تحمل شرایط نامساعد محیطی و چالش های بوم شناختی، می توانند به عنوان تاریخ زنده ای برای مطالعه استفاده شوند. درختان کهن سال به عنوان منابع ذخیره ای کربن شناخته می شوند و نقش بسزایی در تثبیت خاک دارند. شناسایی دقیق این درختان برای ثبت به عنوان آثار طبیعی ملی و جهانی و حفظ آنها اهمیت ویژه ای دارد. این مطالعه با استفاده از روش های کتابخانه ای و بررسی منابع چاپ شده به بررسی نقش و ویژگی های درختان کهن سال پرداخته است. مهمترین گونه های درختان کهن سال شامل ارس، چنار، بنه، داغداغان، آزاد، بلندمازو، گردو و بلوط ایرانی است که به ترتیب شامل ۵۲، ۹۸، ۳۰، ۲۸، ۲۴، ۱۸، ۳۰ و ۱۲ اصله درخت است. درختان انارشیطان، افراکیکم، انبه، انجیلی، اوجا، زیتون، سرو شیراز، شیردار و گز دارای کمترین فراوانی هستند که برای هر کدام برابر با یک اصله درخت است.

کلیدواژه ها:

دیرزیستی ، ویژگی های ظاهری ، منابع ژنتیکی ، میراث طبیعی ، پوسیدگی