بررسی تاثیر بازدارندگی قوانین و مقررات داخلی کشورها در مبارزه با تخریب جنگلها و قاچاق چوب

منابع طبیعی در قانون اساسی کشور ایران ثروتی متعلق به یکایک ایرانیان قلمداد گردیده و علاوه بر شناسایی حق بهره مندی از آن برای ساکنان، ایران، حفظ مدیریت پایدار و بهره برداری اصولی از آن جهت استیفاء همگان و همچنین نسلهای آینده را از شرایط بهره برداری عادلانه از منابع طبیعی دانسته است. در این مطالعه ما به اهمیت بهره برداری قانونی از منابع طبیعی و خصوصا منابع جنگلی و چوب را مورد بررسی و مطالعه قرار داده ایم. ابتدا قوانین و مقررات قطع و استحصال، حمل، تولید و فروش محصولات چوبی در کشورهای امریکا، استرالیا، ژاپن و کره جنوبی به صورت اجمالی مورد بررسی قرار گرفت و سپس قوانین و مقررات اساسی و عادی کشور به همراه رویه های مبارزه با قاچاق چوب مورد بررسی قرار گرفتند. در کشور ما قوانین اساسی و عادی در جهت جلوگیری از قاچاق چوب و تخریب عرصه های جنگلی تدوین و تنظیم شده اند. ولی با این وجود هنوز قاچاق چوب به صورت گسترده و بعضا سازمان یافته در حال انجام است. به نظر می رسد که بعضا نبود یا کمبود نیروی متخصص جنگلبان و نبود عزم جدی و انگیزه کافی در میان مامورین اجرایی و ناظر و تغییر پی در پی قوانین و مقررات ناظر بر امر تخریب جنگلها و قاچاق چوب و نیز تغییر صلاحیت ذاتی مراجع قضایی و غیر قضایی رسیدگی کننده، از عوامل عدم توفیق صد در صدی مبارزه با تخریب جنگلها و قاچاق چوب بوده است.

کلیدواژه ها:

قاچاق ، چوب ، قانون Laccy ، منابع طبیعی ، قانون حفاظت و بهره برداری ، جنگلها ، جنگلداری پایدار