بهینه سازی اندازه و مکان منابع تولید پراکنده در سیستم توزیع با در نظر گرفتن عدم قطعیت

در سالیان اخیر استفاده از منابع تولید پراکنده در سیستم توزیع رشد قابل ملاحظه ای داشته است. جایابی و ظرفیت یابی بهینه منابع تولید پراکنده از دید مسائل فنی باعث کاهش تلفات توان اکتیو و راکتیو، بهبود ضریب توان، بهبود پروفیل ولتاژ، افزایش قابلیت اطمینان، بهره وری و در نهایت افزایش کیفیت توان شبکه می شوند. بنابراین به منظور دستیابی به تاثیرات مثبت نفوذ منابع تولید پراکنده، تعیین اندازه و مکان بهینه این منابع از اهمیت بسیاری برخوردار است. استفاده بهینه از این منابع در سیستم توزیع باعث بهبود ولتاژ، کاهش تلفات، آزاد سازی ظرفیت خطوط انتقال و ... خواهد شد. در میان منابع تولید پراکنده، واحدهای بادی و خورشیدی بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته اند. استفاده از این منابع تولید توان تجدیدپذیر باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، غلبه بر پایان پذیری سوخت های فسیلی و ... می شود. از مهمترین مواردی که در کاربرد انرژی های تجدیدپذیر باید در نظر گرفته شود، وابستگی شدید توان تولیدی این منابع به شرایط آب و هوایی می باشد. بنابراین به منظور استفاده بهینه از این منابع باید عدم قطعیت در توان تولیدی آنها نیز در نظر گرفته شود. بنابراین هدف از این مقاله تعیین اندازه و مکان بهینه منابع تجدیدپذیر بادی و خورشیدی در سیستم توزیع با در نظر گرفتن عدم قطعیت می باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم توزیع ، تولید پراکنده ، پروفیل ولتاژ ، عدم قطعیت