چگونه توانستم با استفاده از بازی های مشارکتی ، روحیه ی همکاری را در کلاس تقویت کنم؟

هدف این اقدام پژوهی، بررسی تاثیر به کارگیری بازی های مشارکتی بر ارتقاء روحیه ی همکاری و تعامل گروهی در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی است. بر اساس مشاهدات اولیه، در کلاس مورد مطالعه (۲۵ نفر از پایه ششم در مدرسه دولتی دخترانه )، میزان همکاری در فعالیت های گروهی پایین و گرایش به رقابت فردی بالا بود. در واکنش به این مسئله، پژوهشگر با اتخاذ رویکرد اقدام پژوهی چرخه ای کمپس (Kemmis & McTaggart, ۱۹۸۸) و مرور مطالعات پیشین در زمینه یادگیری مشارکتی (شریفی و رضایی، ۱۳۹۸؛ Johnson & Johnson, ۲۰۱۸)، برنامه ای متشکل از ۸ بازی گروهی طراحی کرد که در بازه ی سه ماهه اجرا و ارزیابی شد. روش پژوهش حاضر تحلیلی–مروری است و در کنار مشاهدات میدانی، از بررسی اسناد، تحلیل کیفی پاسخ های دانش آموزان، و مرور ۳۲ منبع فارسی و انگلیسی استفاده گردید. یافته ها نشان داد اجرای بازی های به طور میانگین موجب افزایش ۶۵٪ رفتارهای همکارانه (طبق چک لیست رفتاری) و بهبود روابط بین فردی در کلاس شد؛ همچنین اضطراب عملکردی کاهش یافته و تمایل به گفت وگو و کمک به هم کلاسی ها تقویت گردید. نتیجه گیری تحلیلی این پژوهش نشان می دهد که بازی های مشارکتی، فراتر از ابزار سرگرمی، می توانند بستری برای تقویت مهارت های اجتماعی، افزایش احساس تعلق، و کاهش تضادهای بین دانش آموزی فراهم آورند؛ یافته ای که با نتایج پژوهش های نوری و احمدی (۱۴۰۱) و Gillies (۲۰۱۶) هم راستاست. بر این اساس، توصیه می شود طراحی بازی های گروهی سنجش محور به عنوان بخشی از برنامه درسی تربیت اجتماعی در مدارس ابتدایی نهادینه شود.

کلیدواژه ها:

بازی های مشارکتی ، روحیه همکاری ، تعامل اجتماعی ، اقدام پژوهی ، یادگیری گروهی