تاثیر آموزش های هم فکری و کار گروهی بر اعتماد به نفس و موفقیت تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تبیین تاثیرات کیفی آموزش های مبتنی بر هم فکری (طوفان فکری) و کار گروهی بر ابعاد عاطفی (اعتماد به نفس) و شناختی (موفقیت تحصیلی) دانش آموزان انجام پذیرفت. در نظام های آموزشی سنتی که عمدتا بر رقابت فردی و یادگیری منفعل استوارند، بسیاری از دانش آموزان فرصت بروز توانایی ها و رشد مهارت های اجتماعی را پیدا نمی کنند، که این امر منجر به کاهش اعتماد به نفس و یادگیری سطحی می شود. این تحقیق با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از ابزارهای کیفی همچون مشاهده مشارکتی در کلاس درس، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با دانش آموزان و معلمان، و تحلیل محتوای پروژه های کلاسی در طول یک نیمسال تحصیلی در یک مدرسه متوسطه دوره اول انجام شد. گروهی از دانش آموزان در معرض یک برنامه آموزشی ساختاریافته شامل جلسات منظم هم فکری برای ایده پردازی و پروژه های مبتنی بر کار گروهی قرار گرفتند. مشاهدات و تحلیل های کیفی نشان داد که اجرای این روش ها به طور قابل ملاحظه ای فضای روانی کلاس را بهبود بخشید. دانش آموزان، به ویژه افراد کمرو، به تدریج تمایل بیشتری برای به اشتراک گذاشتن ایده های خود نشان دادند و ترس آن ها از قضاوت شدن کاهش یافت. مصاحبه ها تایید کرد که دانش آموزان احساس تعلق بیشتری به گروه پیدا کرده و موفقیت گروه را موفقیت خود تلقی می کردند، که این امر مستقیما بر اعتماد به نفس آن ها تاثیر مثبت گذاشت. علاوه بر این، تحلیل پروژه ها و گزارش های درسی نشان داد که سطح درک مفاهیم و توانایی حل مسئله در این دانش آموزان عمیق تر شده است، زیرا آن ها مفاهیم را در عمل به کار برده و به یکدیگر آموزش داده اند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که گذار از آموزش فردمحور به آموزش مشارکتی، راهکاری موثر برای پرورش همزمان دانش آموزانی با اعتماد به نفس بالاتر و درک تحصیلی عمیق تر است.

کلیدواژه ها:

آموزش هم فکری ، کار گروهی ، اعتماد به نفس ، موفقیت تحصیلی ، یادگیری مشارکتی.