بررسی نقش استفاده از فناوری پوشیدنی (مثلا ساعت هوشمند) در پایش وضعیت جسمانی/ذهنی معلمان و رابطه آن با کیفیت تدریس

در سال های اخیر، استفاده از فناوری های پوشیدنی مانند ساعت های هوشمند، مچ بندهای پایش سلامت و حسگرهای بیومتریک در حوزه آموزش مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. این ابزارها با قابلیت اندازه گیری شاخص هایی نظیر ضربان قلب، کیفیت خواب، سطح استرس و میزان فعالیت بدنی، امکان پایش مستمر وضعیت جسمانی و روانی معلمان را فراهم می کنند. پژوهش ها نشان می دهد که سلامت جسمی و روانی معلمان تاثیر مستقیم بر کیفیت تدریس، تعامل با دانش آموزان و مدیریت کلاس دارد. در این راستا، داده های به دست آمده از فناوری های پوشیدنی می توانند به عنوان بازخوردی دقیق برای معلمان و مدیران آموزشی به کار روند تا از طریق تحلیل آن ها، راهکارهایی برای بهبود رفاه شغلی و عملکرد حرفه ای ارائه شود.از سوی دیگر، بهره گیری از فناوری پوشیدنی در محیط های آموزشی می تواند چالش هایی نیز به همراه داشته باشد؛ از جمله نگرانی های مربوط به حریم خصوصی داده ها، وابستگی بیش از حد به فناوری و نیاز به تفسیر دقیق اطلاعات زیستی. با این حال، اگر این ابزارها در چارچوبی اخلاقی و با حمایت سازمانی مناسب مورد استفاده قرار گیرند، می توانند نقش موثری در ارتقای خودآگاهی معلمان نسبت به وضعیت جسمانی و ذهنی خود ایفا کنند. این آگاهی، با کاهش فرسودگی شغلی و افزایش تمرکز و انرژی، می تواند به بهبود کیفیت تدریس و تجربه یادگیری دانش آموزان منجر شود. در نتیجه، فناوری های پوشیدنی به عنوان ابزاری نوین، ظرفیت بالایی برای تحول در نظام آموزشی از منظر سلامت حرفه ای معلمان دارند.

کلیدواژه ها:

فناوری پوشیدنی ، ساعت هوشمند ، وضعیت جسمانی/ذهنی ، کیفیت تدریس