بررسی پیامدهای تداوم رفتار مثبت معلم–دانش آموز بر سلامت روانی کلاسی

در عصر حاضر، ارتباط مثبت میان معلم و دانش آموز یکی از مولفه های بنیادین در ارتقای سلامت روانی کلاس های درس شناخته می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی دقیق پیامدهای تداوم رفتار مثبت، شامل حمایت عاطفی، تشویق، احترام و اعتماد متقابل، توسط معلم به دانش آموزان و اثرگذاری آن بر سلامت روانی جمعی کلاس انجام شده است. پژوهش با استفاده از روش تحلیلی–مروری و با اتکا بر منابع پژوهشی معتبر فارسی ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۴، پیامدهای فردی و گروهی این فرآیند را تحلیل نموده و به تبیین الزامات عملی، نظری و فرهنگی این کنش مثبت پرداخته است. یافته ها بیانگر آنند که استمرار رفتار مثبت معلم علاوه بر کاهش تنش های روانی و اضطراب های جمعی دانش آموزان، موجب افزایش احساس تعلق، امنیت روانی، مشارکت گروهی و بهبود فضای یادگیری می شود. مقاله حاضر با تاکید بر تقویت ظرفیت های مثبت ارتباطی در مدارس ایرانی، راهکارهای عملی و نظری را جهت بهبود سلامت روانی کلاس ارائه می نماید.

کلیدواژه ها:

رفتار مثبت معلم ، سلامت روانی کلاسی ، تعامل معلم–دانش آموز ، فضاسازی روانی مدرسه ، ارتقای کیفیت آموزشی