رابطه تبحرحرکتی و خودکارآمدی دانش آموزان فعال و غیرفعال شهرستان سرپل ذهاب

هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین تبحر حرکتی و خودکارآمدی در دانش آموزان فعال و غیرفعال شهرستان سرپل ذهاب بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر ۶ تا ۱۰ ساله مقطع ابتدایی این شهرستان بود که به روش خوشه ای تصادفی ساده، ۴۰ نفر (۲۰ نفر فعال و ۲۰ نفر غیرفعال) به عنوان نمونه انتخاب شدند. در جلسه نخست، آزمون مهارت حرکتی برونینکز-اوزرتسکی و پرسشنامه خودکارآمدی اجرا شد. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و برای مقایسه تبحر حرکتی و خودکارآمدی در دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که میان تبحر حرکتی و خودکارآمدی دانش آموزان فعال رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<۰/۰۵ ، r=۰/۲۹۵)، اما این رابطه در دانش آموزان غیرفعال معنادار نبود (p>۰/۰۵ ، r=۰/۳۱۴). همچنین تفاوت معناداری میان تبحر حرکتی و خودکارآمدی دانش آموزان فعال و غیرفعال مشاهده شد (p<۰/۰۵). یافته ها نشان می دهد که افزایش فعالیت بدنی منظم و تقویت مهارت های حرکتی می تواند به ارتقای خودکارآمدی و احساس توانمندی در دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

تبحر حرکتی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان فعال ، دانش آموزان غیرفعال