آموزش خلاقیت در رشته های فنی و هنری: از الگوهای سنتی تا روش های نوین

پژوهش حاضر با هدف بررسی آموزش خلاقیت در رشته های فنی و هنری، به تحلیل تفاوت های میان الگوهای سنتی و روش های نوین آموزشی پرداخته است. مسئله اصلی تحقیق، فقدان ساختار هدفمند برای پرورش خلاقیت در هنرستان ها و مراکز آموزش فنی کشور است؛ جایی که آموزش اغلب بر حفظ تکنیک و بازتولید آثار متمرکز بوده و فرصت چندانی برای تجربه گری و ایده پردازی فراهم نمی شود. روش پژوهش به صورت کیفی و کتابخانه ای بوده و با تحلیل نظری منابع علمی معتبر داخلی، به استخراج مفاهیم کلیدی و مقایسه رویکردهای آموزشی پرداخته شده است. یافته ها نشان می دهد که روش های نوین مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، آموزش تلفیقی، و استفاده از فناوری های دیجیتال، موجب افزایش انگیزش، خودبیانگری و کیفیت یادگیری هنرجویان می شوند. همچنین، طراحی محیط های آموزشی پویا، ارزشیابی فرآیندمحور، و توانمندسازی معلمان در حوزه آموزش خلاقیت، از عوامل موثر در شکوفایی خلاقیت دانش آموزان هستند. نتیجه گیری پژوهش حاکی از آن است که تحول در آموزش خلاقیت نیازمند بازنگری در برنامه های درسی، توسعه زیرساخت های فناورانه، و تدوین چارچوب های ارزشیابی متناسب با ماهیت خلاقیت است. این تحول می تواند زمینه ساز رشد فردی، توسعه فرهنگی، و آمادگی شغلی هنرجویان در نظام آموزشی ایران باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش خلاقیت ، هنرستان ، روش های نوین تدریس ، یادگیری مبتنی بر پروژه ، ارزشیابی فرآیندمحور