تاثیر تفاوت های فردی بر موفقیت در یادگیری مبتنی بر فناوری

رشد فناوری های آموزشی در دهه های اخیر، مفهوم یادگیری را از الگوی سنتی به الگوی شخصی سازی شده و هوشمندانه تغییر داده است. در چنین محیط هایی، یادگیرندگان با تفاوت های فردی چشمگیر از نظر شناختی، عاطفی، و انگیزشی حضور دارند. این تفاوت ها نقش کلیدی در میزان موفقیت آن ها در یادگیری مبتنی بر فناوری ایفا می کنند. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی–نظری، تاثیر تفاوت های فردی را بر یادگیری فناورانه بررسی می کند. چارچوب نظری مقاله بر نظریه های شناختی (پیاژه، آوسوبل، ویگوتسکی و بندورا) و نظریه های انگیزشی (خودتعیین گری دسی و رایان و نظریه یادگیری چندرسانه ای مایر) استوار است. نتایج تحلیل نشان می دهد که یادگیرندگان با سبک های شناختی متفاوت نیازمند محیط های آموزشی سازگارشده (Adaptive Learning) هستند تا بتوانند ظرفیت های خود را در تعامل با فناوری های نوین شکوفا کنند. همچنین، نقش انگیزش درونی و خودکارآمدی در یادگیری مبتنی بر فناوری به گونه ای است که منابع کنترل بیرونی را کاهش و احساس مالکیت نسبت به یادگیری را افزایش می دهد. مقاله در پایان الگوی مفهومی طراحی محیط های آموزش هوشمند را پیشنهاد می کند که تفاوت های فردی را مبنا قرار می دهد. این رویکرد می تواند راهگشای سیاست گذاران آموزشی، مدیران مدارس و طراحان برنامه های هوشمند در جهت ارتقای عدالت آموزشی و کیفیت یادگیری در ایران باشد.

کلیدواژه ها:

تفاوت های فردی ، یادگیری مبتنی بر فناوری ، سبک های شناختی ، خودتعیین گری ، خودکارآمدی ، یادگیری شخصی سازی شده.