بررسی تاثیر یادگیری ترکیبی بر انگیزه تحصیلی و تعامل دانش آموزان

یادگیری ترکیبی (Blended Learning) رویکردی نوین در نظام های آموزشی معاصر است که تلاش می کند مزایای آموزش حضوری و آموزش الکترونیکی را در جهت ارتقای انگیزه و تعامل دانش آموزان تلفیق نماید. در شرایطی که تحولات فناورانه بر تمام ابعاد زندگی بشر اثرگذار شده، آموزش نیز از الگوی سنتی فاصله گرفته و به سمت یادگیری منعطف و پویا سوق یافته است. این پژوهش تحلیلی-نظری، با هدف بررسی عمیق سازوکارهای تاثیرگذار یادگیری ترکیبی بر مولفه های روان شناختی یادگیرندگان تدوین شده است.در این راستا، ضمن بررسی چارچوب های روان شناسی یادگیری از منظر نظریه پردازان برجسته ای همچون لئون ویگوتسکی (تاکید بر تعامل اجتماعی)، آلبرت بندورا (تاکید بر خودکارآمدی) و نظریه خودتعیین گری دسی و رایان (تاکید بر نیازهای بنیادین روان شناختی)، نقش یادگیری ترکیبی در شکل گیری انگیزه درونی، خودکارآمدی و تعامل اجتماعی دانش آموزان تبیین می شود. یافته های نظری این پژوهش نشان می دهد که یادگیری ترکیبی، در صورت طراحی علمی، هدفمند و متناسب با اصول روان شناختی، می تواند موجب رشد احساس شایستگی، خودمختاری و افزایش خودتنظیمی در یادگیرندگان شود. همچنین، تعامل هم زمان معلم و دانش آموز در محیط های آنلاین و حضوری، با ایجاد فرصت های متنوع برای تبادل دانش و تجربه، موجب افزایش اعتماد، همکاری و مشارکت فعال در فرایند یادگیری می گردد.در پایان این مقاله، راهکارهایی عملی و کاربردی برای مدیران آموزشی، طراحان برنامه درسی و معلمان ارائه شده است؛ از جمله طراحی فعالیت های گروهی مجازی هدفمند، استفاده از پلتفرم های تعامل افزا مبتنی بر اصول سازنده گرایی و تشویق و تسهیل انتخاب های یادگیری فردی برای هر دانش آموز. نتیجه گیری کلی این است که یادگیری ترکیبی، در صورت اجرای صحیح، پتانسیل بالایی برای ایجاد تحولی مثبت در محیط های آموزشی دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، انگیزه تحصیلی ، تعامل آموزشی ، نظریه خودتعیین گری ، ویگوتسکی ، بندورا ، خودکارآمدی