ارائه الگویی جهت بررسی تاثیر خود کارآمدی بر عملکرد شغلی تعهد سازمانی و نوآوری سازمان از طریق متغیرهای میانجی رضایت شغلی و اشتراک دانش در شرکت کاشی و سرامیک

سازمانها برای نوآوری به عنوان یکی از شاخصهای تاثیرگذار بر بقا منابع انسانی سازمانها یکی از ارزشمندترین منابع آنها بوده و خود و موفقیت آنها قلمداد میشود. یکی از مهمترین و در کارآمدی سرمایه انسانی نقش مهمی را در تولید ثروت و کسب مزیت دسترس ترین منابع نوآوری در سازمانها، منابع انسانی میباشد. هدف این مقاله بررسی تاثیر خود کارآمدی بر بطوری که در دو دهه اخیر سرمایه نهان سازمان قلمداد میشود. عملکرد شغلی تعهد سازمانی و نوآوری سازمان از طریق متغیرهای لیکن جهانی شدن و نوسازی در حوزه صنعت موجب شده است تا میانجی رضایت شغلی و اشتراک دانش میباشد. این پژوهش از نظر اشتیاق کارکنانی را که مایل به کار هستند کم شود. از سوی دیگر هدف کاربردی و بر حسب روش تحقیق از نوع همبستگی بوده است. نمیتوان نیاز به نیروی انسانی را نادیده گرفت زیرا بدون نیروی در این بررسی به منظور جمع آوری اطلاعات از شش پرسشنامه انسانی علاقه مند و شایسته، صنعت به تنهایی نمیتواند عملکرد استاندارد مربوط به متغیرهای مورد بررسی استفاده شده است که در موفقی داشته باشد کارکنان در تمامی فرآیندهای مدیریتی و بین ۲۲۲ نفر از اعضای جامعه آماری این پژوهش توزیع شده و از عملیاتی در یک سازمان درگیر هستند و این موضوع اهمیت ارتباط نظرات آنها استفاده شده است. در تحلیل دادهها از روش مدل سازی بین پاداش و عملکرد کارکنان را برجسته میسازد. به عبارت معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS کمک گرفته شده است. دیگر منابع انسانی مهمترین سرمایه و ضرورت در هر فعالیت یک نتایج حاصل نشان دهنده وجود رابطه معنادار بین خود کارآمدی و سازمان است و میبایست از زمان انرژی و تواناییهای آنها عملکرد شغلی و همچنین بین خود کارآمدی و نوآوری از طریق برای دستیابی به منافع سازمان و تحقق اهداف به نحو بهینه استفاده متغیرهای میانجی بوده است با توجه به محاسبات انجام شده کرد.

کلیدواژه ها:

خود کارآمدی ، عملکرد شغلی ، تعهد سازمانی ، نوآوری ، رضایت شغلی ، اشتراک دانش