بررسی روسازی متخلخل به عنوان روسازی نوین دوستدار محیط زیست

امروزه با رشد جمعیت و فناوریهای گوناگون استفاده از مصالح نوین و سازگار با محیط زیست از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از مصالح نوین سازگار با محیط زیست در صنعت راه سازی روسازیهای متخلخل هستند. روسازیهای متخلخل به واسطه دانه بندی گسسته دارای فضای خالی بیشتری نسبت به روسازی سنتی نفوذپذیرند این در حالی است که به کارگیری روسازیهای سنتی و افزایش سطحهای نفوذپذیر سبب ایجاد سیلاب و در نتیجه مشکلاتی همچون لغزندگی سطح جاده، پاشش آب، خرابی سازه های تاریخی، خشت و گلی، آسیب دیدن ساختمانها و سایر تاسیسات شهری و مشکلات متعدد بهداشتی و محیط زیستی میشود. از این رو استفاده از روسازی متخلخل به عنوان یک روسازی نوین سازگار با محیط زیست ضرورت دارد؛ چراکه به کارگیری آن به دلایل خواصی همچون ساختار متخلخل، نفوذپذیری و تبخیر سبب کاهش رواناب و سیلاب، کاهش پدیده گرمایش جهانی و جزایر گرمایی شهری، کاهش صوت، افزایش ایمنی جاده، تقویت سفره های آب زیرزمینی، تصفیه آب و حفظ بناهای تاریخی میشود که همه این موارد در راستای توسعه پایدار و حفظ محیط زیست است. علاوه براین از معایب این نوع روسازی به هزینه بالا تولید و نگهداری آن و مقاومت کم آن در برابر بارهای سنگین اشاره کرد که امروزه با تحقیقات انجام شده این معایب قابل رفع میباشند.

کلیدواژه ها:

آسفالت ، متخلخل ، بتن متخلخل ، رواناب ، روسازی نوین ، سازگاری با محیط زیست