اتوماسیون ارزیابی پژوهشی با هوش مصنوعی: فرصت ها و تهدیدها برای مشارکت دانشجویان در تحقیقات دانشگاهی

این مقاله به بررسی تاثیر اتوماسیون ارزیابی پژوهشی با استفاده از هوش مصنوعی بر مشارکت دانشجویان در تحقیقات دانشگاهی می پردازد و فرصت هایی مانند بهبود کیفیت و کارایی و تهدیدهایی نظیر سوگیری الگوریتمی و مسائل اخلاقی را تحلیل می کند. با رشد سریع هوش مصنوعی در آموزش عالی، درک اثرات آن بر مشارکت دانشجویان و کیفیت پژوهش ضروری است، به ویژه با توجه به چالش هایی مانند کاهش مهارت های انتقادی و نگرانی های اخلاقی. این مطالعه با توزیع پرسشنامه ای مبتنی بر مقیاس لیکرت بین ۳۲۰ دانشجوی دانشگاهی و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی، همبستگی، تحلیل تفاوتی و رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد که دانشجویان دیدگاه مثبتی به فرصت های هوش مصنوعی دارند، با میانگین پاسخ ها بین ۴.۰ تا ۴.۳ و همبستگی قوی با مشارکت (r=۰.۶۵) و کیفیت کار (r=۰.۷۰). با این حال، تهدیدها با میانگین ۳.۲ تا ۳.۵ و همبستگی منفی با مشارکت (r=-۰.۴۵) نگرانی هایی را ایجاد کرده اند. تحلیل تفاوتی نشان داد که دانشجویان دکتری و زنان دیدگاه مثبت تری دارند و رگرسیون تایید کرد که کیفیت کار (β=۰.۵۰) و بازدهی (β=۰.۳۰) پیش بینی کننده های اصلی رضایت شغلی هستند. این یافته ها حاکی از آن است که هوش مصنوعی می تواند مشارکت و بازدهی را افزایش دهد، اما تهدیدهای آن نیازمند مدیریت است. توصیه می شود دانشگاه ها برنامه های آموزشی برای افزایش سواد هوش مصنوعی و مهارت های انتقادی تدوین کنند، سیاست های اخلاقی برای استفاده از این فناوری وضع کنند و نظارت مستمری بر کاربرد آن داشته باشند. تحقیقات آینده باید بر تاثیرات بلندمدت هوش مصنوعی بر کیفیت پژوهش و رضایت شغلی تمرکز کند. این مطالعه بر پتانسیل هوش مصنوعی به عنوان ابزاری کمکی در پژوهش تاکید دارد، مشروط به استفاده مسئولانه و آگاهانه.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، ارزیابی پژوهشی ، مشارکت دانشجویان ، فرصت ها و تهدیدها ، آموزش عالی