مدیریت هوشمند ریسک حوادث شغلی با فناوری های دیجیتال

حوادث شغلی و بیماری های ناشی از کار، سالانه خسارات مالی و جانی قابل توجهی به صنایع وارد می کند. این مقاله با تمرکز بر تلفیق مهندسی ایمنی و ارگونومی در طراحی سامانه های کاری هوشمند، نقش فناوری های دیجیتال را در کاهش ریسک این حوادث بررسی می کند. ابزارهایی مانند اینترنت اشیا به همراه حسگرهای پوشیدنی و محیطی، داده های بلادرنگ را برای شناسایی الگوهای حرکتی پرخطر و نظارت بر شرایط کاری جمع آوری می کنند. هوش مصنوعی و تحلیل پیش بینانه، با تبدیل این داده ها به بینش های عملی، امکان پیش بینی خرابی تجهیزات و بهینه سازی تعامل انسان و ماشین را فراهم می سازد. واقعیت مجازی نیز با شبیه سازی محیط های پرخطر و ارائه آموزش های تعاملی، مهارت های کارگران را در شرایط ایمن تقویت می کند. مطالعه موردی شرکت German Bionic نشان می دهد که ادغام اسکلت های بیرونی هوشمند با تحلیل داده ها، می تواند تا ۶۰ درصد از آسیب های کمری و ۲۵ درصد از زمان تولید را کاهش دهد. با این حال، چالش هایی مانند نگرانی های مربوط به حریم خصوصی داده ها و هزینه های بالای اجرایی، نیازمند راهکارهای نوآورانه ای مانند ناشناس سازی داده ها، مدل های نرم افزاری اشتراکی و همکاری با استارتاپ هاست. این مقاله تاکید می کند که آینده ایمنی صنعتی در گروی توسعه فناوری های یکپارچه ای مانند هوش مصنوعی توضیح پذیر و سامانه های خودتنظیم است که ایمنی، رفاه و بهره وری کارگران را ارتقا می دهد. در نهایت، ادغام این فناوری ها با الزامات اخلاقی و اقتصادی، صنعت را به سمت چشم اندازی بدون حادثه می دهد.

کلیدواژه ها:

مهندسی ایمنی ، ایمنی صنعتی ، حوادث شغلی ، ارگونومی ، سامانه های هوشمند