گردشگری عامل تعیین کننده در کالایی شدن فضاهای روستایی

پژوهش حاضر با هدف گردشگری عامل تعیین کننده در کالایی شدن فضای روستایی کندوان انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع کاربردی و به لحاظ رویکرد کمی است. جامعه آماری پژوهش شامل ساکنین محلی در روستای کندوان هستند که بر اساس نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۵۰ نفر به عنوان جامعه نمونه تعیین شدند، و کارشناسان و افراد متخصص در حوزه مطالعاتی که بر اساس نمونه گیری هدفمند تعداد ۲۰ نفر انتخاب شدند. ابزار تحقیق نیز پرسشنامه است. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از نرم افزار SPSS و هوش مصنوعی استفاده شد. نتایج نشان داد، تمامی شاخصهای مورد بررسی در ابعاد اراضی، روستایی، ارزشهای فرهنگ هنری، چشم اندازهای طبیعی و ارزشهای معماری و کالبدی با مقادیر میانگینهای به دست آمده بالاتر از حد متوسط عدد (۳)، متوسط رو به زیاد ارزیابی شده است به طوری که از بین شاخصهای مورد مطالعه عرضه معماری و نوع مساکن منحصر به فرد روستا برای کسب درآمد با مقدار ۳/۷۰ زایش تقاضای اراضی از سوی غیربومیان با مقدار ۳/۶۶، اجاره اراضی و باغات شخصی با مقدار ۳/۵۰ عرضه پتانسیلهای فصلی محیط برای کسب درآمد و افزایش قیمت زمین با مقدار ۳/۴۴، عرضه غذاهای بومی روستایی برای کسب درآمد با مقدار ۳/۴۳ ایجاد زیرساختهای تفریحی برای کسب درآمد با مقدار ۳/۴۱، عرضه هنرهای بومی با مقدار ۳/۳۳ عرضه هنرهای سنتی و صنعتی با مقدار ۳/۳۰، عرضه نمایشها و آداب و رسوم و افزایش تقاضای مسکن در روستا با مقدار ۳/۲۳ و افزایش حجم مبادلات زمین با مقدار ۳/۱۹ میزان تاثیر پذیری را از گردشگری به خود اختصاص داده اند همچنین نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد، بین گردشگری و کالایی شدن روستای کندوان در سطح معناداری کمتر از ۰/۰۵ ارتباط معنادار و مثبت وجود دارد. سپس نتایج رتبه بندی نشان داد شاخص عرضه معماری و نوع مساکن منحصر به فرد روستا برای کسب درآمد بالاترین تاثیر پذیری را از گردشگری به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، کالایی شدن ، روستای کندوان