تحلیل اثرات زیست محیطی جادههای جنگلی بر ساختار و پایداری اکوسیستمهای جنگلی

جاده های جنگلی به عنوان زیرساخت های خطی، توسعه نقشی دوگانه در مدیریت و بهره برداری از منابع طبیعی ایفا می کنند. در حالی که این مسیرها می توانند به تسهیل دسترسی برای فعالیت های حفاظتی و احیایی کمک کنند، گسترش بی رویه و غیرکارشناسی آنها اغلب منجر به بروز آسیب های جدی بر ساختار و عملکرد اکولوژیکی جنگل ها می شود. این مقاله به بررسی اثرات زیست محیطی جاده های جنگلی در اکوسیستم های جنگلی می پردازد. یافته های حاصل از بررسی منابع علمی و مطالعات موردی نشان می دهد که ایجاد جاده در عرصه های جنگلی موجب قطعه قطعه شدن زیستگاه ها، افزایش نرخ فرسایش خاک، تغییر الگوهای هیدرولوژیکی، نفوذ عوامل مخرب انسانی و تشدید خطر وقوع آتش سوزی می گردد. همچنین این زیرساخت ها از طریق ایجاد اختلال در مسیرهای مهاجرت گونه ها و تخریب پوشش گیاهی حاشیه ای تنوع زیستی را تهدید می کنند. در مقابل، در برخی شرایط با اعمال مدیریت مناسب، جاده ها می توانند بستری برای اجرای عملیات احیای اکوسیستم، کنترل آتش و پایش جنگل ها فراهم سازند. در پایان، راهکارهایی برای کاهش اثرات منفی جاده ها و تقویت کارکرد حفاظتی آنها ارائه شده است. نتایج این مقاله می تواند برای برنامه ریزی محیط زیستی و سیاست گذاری در حوزه منابع طبیعی کشور موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

احیای جنگل ، تخریب زیست محیطی ، جاده های جنگلی ، مدیریت پایدار