پژوهشی در گونه شناسی عطردان های شیشه ای ایران (قرون ۴-۶ ه.ق)

عطردان های شیشه ای جلوه ای از خلاقیت، مهارت فنی و درک زیبایی شناختی هنرمندان ایرانی بوده و به عنوان بخشی از میراث فرهنگی و هنری غنی اسلامی-ایرانی، از ارزش مطالعاتی بالایی برخوردار است. این پژوهش با هدف شناسایی، تحلیل فرم ها و تزیینات و در واقع گونه شناسی عطردان های شیشه ای ایران در قرون میانه اسلامی (۴-۶ هجری قمری)، به واکاوی بخشی از آثار ارزشمند شیشه ای ایران در راستای پاسخ به این پرسش اساسی پرداخته است که عطردان های شیشه ای ایران در قرون ۶-۴ ه.ق از چه ویژگی های فرمی و ساختاری برخوردار بوده اند؟ روش تحقیق حاضر، توصیفی-تحلیلی بوده و با گردآوری و بررسی نمونه آثار، تنوع فرمی و تزیینی، شیوه های ساخت و ویژگی های فنی این ظروف مورد کاوش قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که عطردان های شیشه ای این دوره، ظروفی کوچک برای نگهداری عطر، مواد معطر و زهر بوده اند که با فرم های استوانه ای و مخروطی با شانه های عریض تر، متمایز می شوند. تزیینات آن ها شامل نوارهای شیشه افزوده، نقوش قالبی و نمونه های بدون تزیین است اما اغلب تزیینات آن، نقوش هندسی و غیرهندسی را شامل می شوند.

کلیدواژه ها:

شیشه گری ایران ، عطردان های شیشه ای ، فرم و تزیینات