پیش بینی رضایت زناشویی براساس کیفیت روابط با والدین و سبک دلبستگی در زوجین جوان

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه کیفیت روابط با والدین و سبک دلبستگی با رضایت زناشویی در زوجین جوان ساکن منطقه ۱ شهر شیراز انجام شد. روش شناسی: نمونه شامل ۲۰۰ زوج (۴۰۰ نفر) بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (ENRICH)، مقیاس کیفیت روابط والد-فرزند (PBI)، و پرسشنامه تجارب در روابط نزدیک (ECR) برای سنجش سبک های دلبستگی (ایمن، اجتنابی، دوسوگرا) بود. داده ها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که کیفیت روابط با والدین (r = ۰.۶۲, p < ۰.۰۱) و سبک دلبستگی ایمن (r = ۰.۵۸, p < ۰.۰۱) با رضایت زناشویی رابطه مثبت و معناداری دارند، در حالی که سبک های دلبستگی اجتنابی (r = -۰.۴۵, p < ۰.۰۱) و دوسوگرا (r = -۰.۳۹, p < ۰.۰۱) رابطه منفی دارند. رگرسیون چندگانه نشان داد که کیفیت روابط با والدین و سبک دلبستگی ایمن ۴۸% از واریانس رضایت زناشویی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: کیفیت روابط مثبت با والدین و سبک دلبستگی ایمن نقش کلیدی در افزایش رضایت زناشویی دارند. این یافته ها بر اهمیت مداخلات آموزشی و مشاوره ای برای تقویت روابط خانوادگی و دلبستگی ایمن تاکید می کنند.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، کیفیت روابط با والدین ، سبک دلبستگی ، زوجین جوان ، شیراز