تاثیر روش تدریس مشارکتی بر آموزش

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 33

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

INCMET11_006

تاریخ نمایه سازی: 9 آبان 1404

چکیده مقاله:

روش تدریس مشارکتی یکی از موثرترین شیوه های آموزشی است که به طور مستقیم بر یادگیری دانش آموزان تاثیر می گذارد و محیطی تعاملی و فعال برای یادگیری فراهم می کند. در این روش، دانش آموزان به جای یادگیری انفرادی، در گروه های کوچک با یکدیگر همکاری می کنند تا موضوعات درسی را بررسی کنند و مفاهیم را به صورت جمعی درک کنند. این تعاملات گروهی باعث می شود دانش آموزان با دیدگاه های مختلف آشنا شوند، ایده های خود را به اشتراک بگذارند و از یکدیگر بیاموزند. چنین فرآیندی، نه تنها مهارت های اجتماعی آن ها را تقویت می کند، بلکه به آن ها کمک می کند تا تفکر انتقادی و توانایی حل مسئله خود را افزایش دهند. یکی از مهم ترین مزایای روش تدریس مشارکتی این است که دانش آموزان درگیر فعالیت های یادگیری می شوند و به جای دریافت اطلاعات به صورت منفعلانه، به طور فعال در فرایند یادگیری مشارکت می کنند. این روش به دانش آموزان اجازه می دهد تا با پرسیدن سوال، بحث کردن و ارائه نظرات خود، مفاهیم را بهتر درک کنند. همچنین، کار کردن در گروه باعث می شود دانش آموزان مسئولیت پذیری بیشتری پیدا کنند، زیرا هر فرد نقش خاصی در گروه دارد و همه اعضا باید به طور مشترک برای رسیدن به هدف تلاش کنند. این حس مسئولیت پذیری و همکاری گروهی به طور مستقیم بر افزایش انگیزه و علاقه دانش آموزان به یادگیری تاثیر مثبت می گذارد. علاوه بر این، روش تدریس مشارکتی به بهبود روابط اجتماعی دانش آموزان نیز کمک می کند. در یک محیط گروهی، دانش آموزان مهارت هایی مانند ارتباط موثر، احترام به نظرات دیگران و حل تعارض را یاد می گیرند که این مهارت ها برای زندگی روزمره و آینده کاری آن ها بسیار ارزشمند است. همچنین، این روش به ویژه برای دانش آموزانی که ممکن است در محیط های آموزشی سنتی کمتر فعال باشند یا اعتماد به نفس کمتری داشته باشند، مفید است. کار در گروه به آن ها فرصتی می دهد تا خود را بیان کنند و در یک محیط حمایتی رشد کنند. روش تدریس مشارکتی با ایجاد فضایی پویا و تعاملی، یادگیری را برای دانش آموزان جذاب تر و معنادارتر می کند. این روش نه تنها به بهبود مهارت های شناختی و اجتماعی کمک می کند، بلکه به دانش آموزان می آموزد که چگونه به صورت موثر با دیگران همکاری کنند، ایده های جدید ارائه دهند و به یادگیری به عنوان یک فرایند گروهی و هم افزایی نگاه کنند. تاثیر مثبت این روش بر آموزش، آن را به یکی از روش های محبوب و کارآمد در بسیاری از سیستم های آموزشی مدرن تبدیل کرده است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مهدی ناصری فیروزجایی

کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان شهیدرجایی بابل

نیما نادعلی زاده حاجی

کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان شهیدرجایی بابل

محمد باقر عبدی بورا

کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان شهیدرجایی بابل

سیدابوالفضل مهدی نیا چوبی

کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان شهیدرجایی بابل