نقش و اهمیت الگوها در تربیت و پرورش نسل جوان از دیدگاه نهج البلاغه

سرمشق گیری و الگوپذیری مهمترین و کاربردی ترین نوع شناخت و یادگیری در همه دوران زندگی است. بر همین اساس، یکی از روش های تربیت، تربیت به وسیله الگو است، که می توان آن را روش الگویی نامید. این روش در سرتاسر زندگی و ابعاد مختلف آن کاربرد دارد و از آن جا که محتوای تربیت را به صورت عینی و عملی ارائه می دهد در انتقال مفاهیم و آموزش برنامه های تربیتی، بسیار موثر است. شاید به همین دلیل است که در منابع اسلامی، بر بهره گیری از الگو و پیروی از اسوه های حسنه تاکید شده است. اسلام در ترسیم برنامه روزانه به نقش و اهمیت الگوهای شایسته و «الگوپذیری» پیوسته مسلمانان، تاکید کرده و پیروی از روش الگوهای ناشایست برحذر می دارد. این تحقیق به بیان نقش و اهمیت الگو در تربیت نسل جوان بر اساس دستورالعمل های قرآن و نهج البلاغه پرداخته است. در ابتدا مفهوم تربیت، الگو و روش الگویی به اختصار معرفی و سپس اقسام الگوهای رفتاری جوانان و شیوه الگوسازی قرآن و نهج البلاغه مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در پایان به آسیب شناسی روش الگویی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

الگو ، تربیت ، روش الگویی ، نسل جوان ، نهج البلاغه