تاثیر آموزه های اسلامی بر روش های تدریس در مدارس

نظام آموزشی اسلامی از دیرباز بر اصولی چون تزکیه (تاکید بر رشد اخلاقی و روحی)، تفکر (تدبر و تعقل) و ادب (رعایت حقوق معلم و دانش آموز) استوار بوده است. با این حال، در مدارس امروزی، اغلب روش های تدریس به صورت مکانیکی از مدل های غربی اقتباس شده و از ریشه های عمیق آموزه های اسلامی خود فاصله گرفته اند. این پژوهش به تحلیل جامع تاثیر آموزه های اسلامی بر روش های تدریس در مدارس می پردازد. این پژوهش بر این مبنا استوار است که "آموزه های اسلامی، از طریق تاکید بر جنبه های سه گانه 'تعلیم، تزکیه و تفکر'، چارچوب پداگوژیکالی غنی و منحصر به فردی را برای تدریس فراهم می آورند که در آن، معلم نقش 'الگو' و 'تسهیلگر رشد معنوی' را دارد و روش هایی چون 'قصه گویی هدفمند'، 'مباحثه مبتنی بر تعقل (تدبر)' و 'روش الگویی (Uswah)'، منجر به درگیری عمیق اخلاقی، حفظ کرامت انسانی و در نهایت، یادگیری پایدار و سازنده گرایانه می شوند." این رویکرد، در تقابل با روش های صرفا شناختی، رشد جامع شخصیت (Holistic Development) را هدف قرار می دهد. در نهایت، راهکارهای عملی برای تدوین برنامه درسی و تربیت معلم ارائه می شود تا مدارس به طور موثر، آموزه های اسلامی را به روش های تدریس فعال تبدیل کنند.

کلیدواژه ها:

پداگوژی اسلامی ، روش های تدریس ، تزکیه ، تفکر (تدبر) ، ادب ، روش الگویی (اسوه) ، فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی ، رشد اخلاقی.