رابطه بین خودپنداره و پیشرفت تحصیلی در دانشآموزان کمتوان ذهنی

خودپنداره به عنوان یکی از سازههای اساسی در رشد روانی و اجتماعی کودکان، نقشی کلیدی در شکلگیری انگیزش، یادگیری و رفتارهای تحصیلی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودپنداره و پیشرفت تحصیلی در دانشآموزان کمتوان ذهنی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان پایههای سوم تا ششم مدارس استثنایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود. نمونهای ۴۰ نفره با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه خودپنداره پییرز-هریس و نمرات درسی نیمسال اول بود. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد بین خودپنداره کلی و پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (۰/۴۱=r و ۰/۰۱>p). بدین معنا که هرچه درک کودک از ارزش و توانمندی خود بالاتر باشد، عملکرد تحصیلی او نیز بهبود مییابد. بر اساس یافتهها، میتوان نتیجه گرفت که تقویت احساس ارزشمندی و باور به تواناییها در کودکان کمتوان ذهنی، نقش موثری در رشد تحصیلی و اجتماعی آنها دارد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، پیشرفت تحصیلی ، کودکان استثنایی ، کمتوان ذهنی