بررسی سبک تدریس مبتنی بر بازی بر ارتقای علاقه تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سبک تدریس مبتنی بر بازی بر ارتقای علاقه تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع مروری بوده و با تحلیل و تلفیق نتایج مطالعات داخلی صورت گرفت. داده ها از پژوهش های معتبر در زمینه بازی های آموزشی، یادگیری فعال و علاقه تحصیلی گردآوری و به شیوه تحلیل موضوعی بررسی شدند. یافته ها نشان دادند که تدریس مبتنی بر بازی موجب افزایش درگیری شناختی، رغبت درونی و مشارکت اجتماعی دانش آموزان در فرآیند یادگیری می شود. همچنین مشخص شد که بازی های آموزشی، اعم از گروهی یا رایانه ای، یادگیری را از حالت انفعالی به حالت فعال و تجربی تبدیل کرده و موجب تقویت خودکارآمدی، شادکامی و احساس تعلق تحصیلی در دانش آموزان می گردند. یافته های مقایسه ای حاکی از آن بود که سبک تدریس بازی محور با سبک های یادگیری گوناگون سازگار بوده و می تواند بستری مناسب برای رشد خلاقیت و انگیزش پایدار فراهم آورد. نتیجه گیری کلی پژوهش نشان داد که استفاده نظام مند از بازی در فرآیند تدریس می تواند ابزاری موثر برای ارتقای علاقه تحصیلی و انگیزش درونی دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

تدریس مبتنی بر بازی ، علاقه تحصیلی ، انگیزش درونی ، یادگیری فعال.