آموزش مهارت گفت وگو و شنیدن فعال در مدارس ابتدایی (پرورش توانایی گفت وگو، گوش دادن و احترام به نظر دیگران از طریق فعالیتهای کلاسی)

هدف از این پژوهش، بررسی راهکارهای آموزش مهارت گفت وگو و شنیدن فعال در مدارس ابتدایی و نقش آن در پرورش توانایی احترام به نظر دیگران از طریق فعالیت های کلاسی است. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی–تحلیلی و روش کیفی از نوع تحلیل محتوای هدایت شده انجام شد. جامعه آماری شامل معلمان پایه های سوم تا ششم ابتدایی شهر تهران بود که از میان آن ها ۱۵ نفر به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته، مشاهده ی مستقیم کلاس درس و تحلیل محتوای کتاب های درسی بود.یافته های پژوهش نشان داد که مهارت گفت وگو و شنیدن فعال در بسیاری از کلاس های درس به صورت نظام مند آموزش داده نمی شود و اغلب به پرسش و پاسخ های سطحی محدود می گردد. با این حال، در کلاس هایی که معلم نقش تسهیل گر داشت و فضایی باز برای تبادل نظر فراهم می کرد، مشارکت دانش آموزان، احترام متقابل و اعتماد به نفس آنان به طور چشمگیری افزایش یافت. همچنین نتایج نشان داد که آموزش شنیدن فعال به کودکان موجب تقویت همدلی، کاهش تعارضات بین فردی و بهبود روابط همسالان می شود.بر اساس یافته ها، پیشنهاد می شود آموزش گفت وگو و شنیدن فعال به عنوان بخشی از برنامه ی رسمی آموزش ابتدایی در نظر گرفته شود و برای معلمان کارگاه های مهارت ارتباطی برگزار گردد. در نهایت، نتایج این پژوهش نشان داد که گفت وگو و شنیدن فعال نه تنها ابزار یادگیری، بلکه یکی از موثرترین شیوه های تربیت اجتماعی و اخلاقی در سنین پایه است.

کلیدواژه ها:

گفت وگو ، شنیدن فعال ، آموزش ابتدایی ، احترام به نظر دیگران ، فعالیت های کلاسی