نقش معلم در طراحی و مدیریت محیط های یادگیری معنادار بر اساس رویکردهای شناختی و سازنده گرایی

یادگیری معنا دار به توانایی یادگیرنده در پیوند دادن دانش جدید با دانش پیشین و کاربرد آن در موقعیت های واقعی اشاره دارد و تحقق آن مستلزم طراحی محیط های یادگیری فعال، تعاملی و هدفمند است. نقش معلم در این فرایند، از انتقال دهنده محتوا به طراح، تسهیل گر و مدیر محیط یادگیری تغییر یافته است. رویکردهای شناختی بر سازمان دهی شناختی و پردازش اطلاعات تمرکز دارند، در حالی که سازنده گرایی یادگیری را فرآیندی فعال، اجتماعی و مبتنی بر تجربه می داند. پژوهش حاضر با مرور نظام مند ادبیات داخلی و خارجی، نقش معلم در طراحی و مدیریت محیط های یادگیری معنادار بر اساس این دو رویکرد را تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهد که تلفیق اصول شناختی و سازنده گرایانه، محیط یادگیری را غنی و پویا می سازد و موجب ارتقای تفکر انتقادی، خودتنظیمی و انگیزش درونی یادگیرندگان می شود. این پژوهش، چارچوبی علمی و کاربردی برای ارتقای کیفیت آموزش و توسعه حرفه ای معلمان ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری معنادار ، نقش معلم ، محیط یادگیری ، رویکرد شناختی ، سازنده گرایی