نقش استراتژی های یادگیری گروهی و تعاملی در ارتقای انگیزش و عملکرد تحصیلی در رویکرد یادگیرنده محور

این مقاله مروری با هدف بررسی و تحلیل نقش استراتژی های یادگیری گروهی و تعاملی به عنوان مولفه های کلیدی رویکرد یادگیرنده محور، در ارتقای انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان تدوین شده است. در دهه های اخیر، پارادایم آموزش از یک مدل سنتی «معلم محور» که در آن دانش آموز دریافت کننده ای منفعل بود، به یک رویکرد «یادگیرنده محور» تغییر جهت داده است که بر استقلال، مشارکت فعال و مسئولیت پذیری دانش آموز در فرآیند یادگیری تاکید دارد. با این حال، گذار از فلسفه به عمل، نیازمند شناسایی و به کارگیری استراتژی های تدریس مشخصی است که این فلسفه را محقق سازند. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و مرور نظام مند منابع کتابخانه ای، استدلال می کند که استراتژی های یادگیری گروهی و تعاملی، ابزار اصلی برای پیاده سازی موفقیت آمیز رویکرد یادگیرنده محور هستند. یافته های این بررسی نشان می دهد که این استراتژی ها از طریق مکانیسم های روان شناختی مشخصی عمل می کنند؛ آن ها با تامین نیازهای اساسی روانی یادگیرندگان، به ویژه نیاز به «تعلق» (ارتباط اجتماعی)، «شایستگی» (احساس کارآمدی) و «خودمختاری» (احساس کنترل)، به طور مستقیم انگیزش درونی را افزایش می دهند. این افزایش انگیزش، همراه با مزایای شناختی یادگیری تعاملی (مانند پردازش عمیق تر اطلاعات، مواجهه با دیدگاه های متنوع و ساخت اجتماعی دانش)، منجر به بهبود قابل توجه و پایدار در عملکرد تحصیلی دانش آموزان، فراتر از حفظ سطحی اطلاعات می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری گروهی ، یادگیری تعاملی ، رویکرد یادگیرنده محور ، انگیزش تحصیلی ، عملکرد تحصیلی