بررسی رابطه بین جذابیت تدریس معلم و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جذابیت تدریس معلم و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی–همبستگی (پیمایشی) و جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه ششم مدارس دولتی در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود. تعداد نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۳۳۰ نفر تعیین شد و با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای، ۳۳۲ پرسشنامه کامل جمع آوری و تحلیل شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه جذابیت تدریس معلم و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی بود که پایایی و روایی آن ها تایید شد.یافته های پژوهش نشان داد که بین جذابیت تدریس معلم و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (r = ۰.۶۲, p < ۰.۰۱). همچنین، تمام مولفه های جذابیت تدریس شامل فن بیان و ارتباط موثر، خلاقیت و نوآوری، تعامل عاطفی با دانش آموزان و تنوع در روش های تدریس با انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار داشتند. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که این مولفه ها قادرند ۴۲ درصد از واریانس انگیزش پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کنند و بیشترین تاثیر مربوط به تعامل عاطفی معلم با دانش آموزان بود.پژوهش حاضر نشان داد که جذابیت تدریس معلمان به ویژه در بعد عاطفی و تعاملی، نقش کلیدی در افزایش انگیزش دانش آموزان دارد و توجه به آموزش مهارت های خلاقانه، ارتباطی و متنوع در تدریس می تواند انگیزش درونی و پیشرفت تحصیلی را بهبود بخشد. این نتایج برای معلمان، مدیران و سیاست گذاران آموزشی جهت ارتقای کیفیت یادگیری و طراحی محیط های آموزشی جذاب کاربردی است.

کلیدواژه ها:

جذابیت تدریس معلم ، انگیزش پیشرفت تحصیلی ، تعامل عاطفی ، خلاقیت آموزشی ، یادگیری فعال