بررسی رابطه بین سندرم پیش از قاعدگی و بهزیستی روانی در زنان شهر اصفهان

با نظر به اینکه سندرم پیش از قاعدگی یکی از اختلالات روان تنی شایع در میان زنان در سنین باروری است که می تواند کیفیت زندگی و سلامت روان آنان را تحت تاثیر قرار دهد. از سوی دیگر بهزیستی روانی یکی از ابعاد بنیادین سلامت روان است که می تواند نقش موثری در تنظیم هیجان ها، سازگاری با تغییرات زیستی و کاهش آسیب پذیری روانی ایفا کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سندرم پیش از قاعدگی و بهزیستی روانی در زنان ساکن شهر اصفهان انجام شده است. این مطالعه به روش توصیفی همبستگی طراحی شده و جامعه آماری آن شامل کلیه زنان ۱۸ تا ۴۵ ساله ساکن در شهر اصفهان بوده است. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، نمونه های به حجم ۳۰۰ نفر انتخاب گردید که نماینده گروه های اجتماعی، اقتصادی و تحصیلی متنوع بودند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه سندرم پیش از قاعدگی (PSST) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (Ryff) استفاده شد. یافته های آماری نشان داد که میانگین نمره سندرم پیش از قاعدگی ۳۷.۸۱ با انحراف معیار ۵.۷۸ و میانگین نمره بهزیستی روانی ۵۳.۶۰ با انحراف معیار ۶.۳۰ بوده است. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین سندرم پیش از قاعدگی و بهزیستی روانی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. این یافته بدین معناست که با افزایش سطح بهزیستی روانی، علائم سندرم پیش از قاعدگی کاهش می یابد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که بهزیستی روانی به عنوان یک مولفه محافظتی نقش مهمی در تعدیل شدت تجربه علائم سندرم پیش از قاعدگی ایفا می کند. یافته های این پژوهش می تواند مبنایی برای طراحی مداخلات روان شناختی و ارتقای سلامت روان زنان در راستای کاهش نشانه های سندرم پیش از قاعدگی قرار گیرد. همچنین پژوهش حاضر بر ضرورت توجه به بهزیستی روانی در برنامه های ارتقای سلامت باروری زنان تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

سندرم پیش از قاعدگی بهزیستی ، روانی ، زنان شهر اصفهان