اثر بخشی بازی دیجیتال آموزشی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه یازدهم در مبحث الکترومغناطیس

یکی از روشهایی که از دیرباز در زمینه ترغیب دانش آموزان به دروس انتزاعی وجود داشته است، مقوله بازی است. بازیهای دیجیتال مساله جدیدی در حوزه فیزیک است که می تواند کمک شایان توجهی به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر بازی دیجیتال بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در مبحث الکترومغناطیس انجام شده است. روش پژوهش یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه یازدهم مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. به شیوه نمونه گیری خوشه ای تصادفی نمونه آماری شامل ۲ گروه ۲۷ نفر گروه کنترل و ۲۷ نفر گروه آزمایش از دبیرستان پروین اعتصامی مشهد انتخاب شد. در ۴ جلسه ۹۰ دقیقه ای گروه آزمایش با روش تدریس مبتنی بر بازی و گروه کنترل با روش سنتی (سخنرانی) آموزش دیدند. پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از طریق آزمون های محقق ساخته مورد سنجش قرار گرفت. روایی آزمون ها توسط اساتید و متخصصان رشته فیزیک و پایایی آن با آلفای کرونباخ ۰.۷۵۶ تایید گردید. یافته ها نشان داد که روش تدریس مبتنی بر بازی دیجیتال تاثیر معناداری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد و در مقایسه با روش سنتی، در ارتقاء میانگین نمرات دانش آموزان موثرتر بوده است.

کلیدواژه ها:

بازی ، دیجیتال ، الکترومغناطیس ، تدریس مبتنی بر ، بازی ، پیشرفت تحصیلی