بررسی اثربخشی برنامه آموزشی بر مبنای واقعیت افزوده بر درگیری تحصیلی و مهارت شناختی دانش آموزان ابتدایی

هدف: پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی برنامه آموزشی بر مبنای واقعیت افزوده بر درگیری تحصیلی و مهارت شناختی دانش آموزان ابتدایی پرداخته است.

روش پژوهش: روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه چهارم در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ شهر نقاب به تعداد ۴۰۰ نفر بودند. از بین این دانش آموزان ۵۰ نفر به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند که به دو گروه تصادفی ۲۵ نفره تقسیم شدند که گروه آزمایش تحت آموزش در۶ جلسه ۴۰ دقیقه ای واقعیت افزوده بودند. در این پژوهش از دو پرسشنامه مهارت شناختی کرمی (۱۳۸۱) و پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو (۲۰۱۳) که ضریب پایایی آن ها به ترتیب ۸۸/۰ و ۸۰/۰ محاسبه شد، به عنوان ابزار گردآوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و آزمون تحلیل کووارانس چند متغیره در نرم افزار SPSS ۲۰ تحلیل شد.

یافته : یافته ها نشان داد که برنامه آموزشی بر مبنای واقعیت افزوده بر درگیری تحصیلی (۸۹/۲۳۴ (F=و مهارت شناختی(۶۷/۱۳۲(F= دانش آموزان ابتدایی تاثیر معناداری دارد مجذور سهمی اتا شدت این اثر را برای درگیری تحصیلی(۷۹/۰) و برای مهارت شناختی (۸۳/۰) نشان داد که بیانگر شدت اثر بالایی است.

نتیجه گیری: برنامه آموزشی بر مبنای واقعیت افزوده بردرگیری تحصیلی و مهارت شناختی دانش آموزان ابتدایی اثرگذار می باشد و این پتانسیل را دارد که جایگزین تکنیک های قدیمی و منسوخ شده و مطالعه مبتنی بر کتاب درسی شود، لذا پیشنهاد می شود معلمان در آموزش خود به دانش آموزان از این روش های آموزشی نوین بهره بگیرند.

کلیدواژه ها:

واقعیت افزوده ، درگیری تحصیلی ، مهارت شناختی ، برنامه آموزشی ، دانش آموزان ابتدایی