شناسایی و ارزیابی مولفه های رضایت کودکان از مجتمع های مسکونی در بافت های جدید شهری (نمونه مورد مطالعه: سه شهرک مسکونی در تنکابن)

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی مولفه های تاثیرگذار بر رضایت کودکان از مجتمع های مسکونی محل سکونتشان مدنظر بود. نوع تحقیق توسعه ای-کاربردی است. روش تحقیق ترکیبی (کیفی و کمی) و توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کودکان ۱۵-۱۱ سال ساکن در مجتمع های مسکونی نوساز سه شهرک کاج، آرامش و کریم آباد در شهر تنکابن است که ۱۰۰ دختر و ۱۰۰ پسر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه معتبر بود. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار SPSS.۱۹ و آزمون های همبستگی پیرسون، رگرسیون و فریدمن استفاده شد. یافته ها نشان داد که محیط مسکونی به واسطه ابعاد عینی و ذهنی به ترتیب با میزان تاثیر ۷۸/۷ و ۷۵/۵ باعث رضایت کودکان می شود. این ابعاد به شاخصه های کالبدی-واحد همسایگی، کالبدی-واحد مسکونی، محیطی-واحد همسایگی و عوامل شخصی تقسیم می شوند و هر کدام دارای مولفه ها و گویه هایی هستند. میزان تاثیر این شاخصه ها در رضایت کودکان به ترتیب ۰۶/۹، ۵۰/۶، ۴۵/۶، ۰۰/۴ است. در انتها چند راهکار کاربردی در راستای تقویت رضایتمندی سکونتی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، مولفه های مسکن ، عملیات صوری (۱۵-۱۱سال) ، ابعاد عینی و ذهنی ، رضایتمندی سکونتی