جمال پرستی در شعر و اندیشه اسیری لاهیجی

جمال پرستی در عرفان ایرانی- اسلامی با استفاده از دستاوردهای حکمت یونانی و اشراق شرقی، به ویژه استفاده از حکمت ایران باستان، در قرون نخستین اسلامی شکل گرفته و با استفاده از تعالیم اسلامی به مکتب بزرگی در عرفان اسلامی تبدیل شده است. اسیری پیرو مکتب جمال پرستی و شاهدبازی و رندی و قلندری و اهل فتوت است. وی معتقد به انعکاس جمال حق در سایر مخلوقات به ویژه معشوق زمینی است. در این مقاله کوشیده ایم با بررسی آثار و اندیشه های اسیری لاهیجی دیدگاه او را در خصوص مفاهیم زیبایی، زیبایی پرستی و مکتب جمال واکاوی کنیم. پرسش اصلی پژوهش این است که نگاه اسیری به مکتب جمال پرستی چگونه است و آن را در آثار خود چگونه بیان کرده است؟ هدف اصلی پژوهش استخراج، تحلیل و بررسی اندیشه های جمال پرستانه در آثار اسیری لاهیجی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و با ابزار کتابخانه و مطالعه کتاب ها، مقالات و اسناد مکتوب مرتبط با موضوع پژوهش انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد اسیری پیرو مکتب جمال پرستی در عرفان اسلامی است و به همین دلیل مهم ترین مضمون در اشعار او مربوط به عشق است؛ که فلسفه ای خاص را نشان می دهد. وی همه ذرات هستی را مست از عشق الهی می داند. عشق او که زاییده زیبایی است، تنها به عشق حقیقی و الهی محدود نمی شود و چون دیگر بزرگان مکتب جمال همه زیبایی های دنیا را جلوه آن جمال می داند و عشق و جمال زمینی را هم عشق حقیقی به شمار می آورد.

کلیدواژه ها:

شعر فارسی ، جمال پرستی ، زیبایی ، اسیری لاهیجی.