بررسی اثر فقر انرژی بر وضعیت سلامت خانوار در ایران

فقر انرژی به عنوان یکی از ابعاد فقر چندبعدی، می تواند پیامدهای گسترده ای بر سلامت جسمی و روانی خانوارها داشته باشد. هدف این مطالعه، بررسی اثر فقر انرژی بر سطح متوسط سلامت خانوارهای ایرانی است. در این پژوهش از داده های آماری خانوارها در سال ۱۴۰۲ و مدل پروبیت ترتیبی برای تخمین روابط استفاده شده است. شاخص هایی نظیر نسبت هزینه انرژی به کل هزینه خانوار، فقر انرژی مبتنی بر درآمد و دسترسی به انرژی به عنوان متغیرهای اصلی در نظر گرفته شده اند. نتایج نشان می دهد که افزایش فقر انرژی، چه از دستیابی (توان پرداخت) و چه از لحاظ دسترسی به انرژی با افزایش معنادار سطح ناسالمی خانوارها همراه است. همچنین تفاوت های معناداری میان استان ها وجود دارد که بر ناهمگنی منطقه ای دلالت دارد. برخی متغیرهای جمعیت شناختی مانند سن سرپرست، تعداد کودکان، وضعیت مالکیت و مساحت واحد مسکونی نیز با سلامت خانوارها رابطه معنادار دارند. یافته ها حاکی از آن است که فقر انرژی فراتر از یک مسئله اقتصادی، یک تهدید جدی برای سلامت عمومی است و نیازمند توجه در سیاست گذاری های اجتماعی و انرژی محور است.

کلیدواژه ها:

دسترسی به انرژی ، سلامت خانوار ، فقر انرژی ، فقر چندبعدی ، مدل توبیت