ارزیابی تاثیر اعتبارات و بهره وری بر رشد ارزش افزوده بخش های اقتصادی ایران: الگوی خودتوضیح برداری عاملی تعمیم یافته FAVAR

نیل به رشد و توسعه اقتصادی از مهم ترین دغدغه های اصلی هر نظام اقتصادی است. نظام مالی توسعه یافته، یکی از الزامات بسیار مهم در تحقق رشد و توسعه اقتصادی پایدار محسوب می شود؛ از این رو با توجه به منابع محدود، تامین مالی سرمایه گذاری ها، تخصیص و هدایت منابع به سمت بخش ها و فعالیت های مولد و از سوی دیگر ضرورت افزایش بهره وری و استفاده بهینه از عوامل تولید در جهت دستیابی به حداکثر بازدهی رشد اقتصادی و افزایش رقابت پذیری در راستای بهبود عملکرد اقتصاد بسیار حائز اهمیت است. براین اساس هدف از این تحقیق بررسی اثر اعتبارات و بهره وری بر رشد ارزش افزوده بخش های اقتصادی ایران با بهره گیری از داده های سری زمانی فصلی و استفاده از رویکرد خودتوضیح برداری عاملی تعمیم یافته (FAVAR) در بازه زمانی q۴۱۴۰۲-q۱۱۳۹۱ است. براساس نتایج تحقیق واکنش رشد ارزش افزوده بخش های اقتصادی نسبت به شوک اعتبارات و بهره وری از توزیع یکنواختی به لحاظ زمان بندی و بزرگی برخودار نیستند؛ به گونه ای که بخش صنعت نسبت به اعتبارات و تشکیل سرمایه ماشین آلات، بخش کشاورزی نسبت به بهره وری و بخش خدمات نسبت به نرخ ارز حساسیت بیش تری در مقایسه بخشی داشته اند.

کلیدواژه ها:

سیاست پولی ، اعتبارات ، بهره وری ، رشد اقتصادی ، الگوی خودتوضیح برداری عاملی تعمیم یافته