شناسایی عوامل موثر بر فرسودگی شغلی در بین کارکنان آتش نشانی

فرسودگی شغلی به عنوان یکی از چالش های جدی و پیچیده در حرفه آتش نشانی شناخته می شود که تاثیرات منفی قابل توجهی بر سلامت جسمی و روانی کارکنان این حوزه داشته و در نهایت موجب کاهش کارایی و بهره وری سازمان می شود.هدف این پژوهش، بررسی و شناسایی عوامل کلیدی موثر بر فرسودگی شغلی آتش نشانان از دیدگاه این کارکنان بود. برای رسیدن به این هدف، از روش پژوهش کیفی استفاده شد و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۲ آتش نشان دارای حداقل پنج سال سابقه خدمت جمع آوری گردید. این مصاحبه ها با تمرکز بر تجربیات و نظرات شرکت کنندگان انجام شد و تحلیل محتوای کیفی برای استخراج و تبیین عوامل اصلی فرسودگی شغلی به کار گرفته شد. یافته های این پژوهش نشان داد که فرسودگی شغلی در میان آتش نشانان نتیجه ترکیبی از چندین عامل مهم است. یکی از برجسته ترین عوامل، فشارهای روانی و هیجانی ناشی از مواجهه مکرر با خطرات شغلی و صحنه های بحرانی بود که منجر به خستگی هیجانی و کاهش توان روانی افراد می شود. شرایط سخت و مخاطرات محیطی مانند کار در مناطق آلوده، مواجهه مستقیم با آتش و خطرات فیزیکی نیز فشار زیادی بر سلامت جسمانی کارکنان وارد می آورد. علاوه بر این، شرکت کنندگان نارضایتی خود را از حمایت های ناکافی سازمانی، از جمله کمبود تجهیزات ایمنی، امکانات رفاهی محدود و نبود برنامه های حمایتی روانشناسی، ابراز کردند که این مسئله احساس ناامنی و تنهایی را در آنها افزایش داده است. تعارض میان مسئولیت های شغلی و زندگی شخصی به ویژه به دلیل شیفت های کاری طولانی و نامنظم، باعث ایجاد اختلال در تعادل زندگی و افزایش فرسودگی شده است. کمبود فرصت های آموزشی و رشد حرفه ای، که مانع پیشرفت مهارت ها و انگیزه های کاری می شود، یکی دیگر از موانع مهم بود. فرهنگ سازمانی نامناسب، که در آن ارتباط موثر بین مدیران و کارکنان وجود ندارد و مشارکت کارکنان در تصمیم گیری ها محدود است، موجب کاهش تعلق و رضایت شغلی شده است. در نهایت، مشکلات سلامت جسمانی و روانی مانند خستگی مزمن، مشکلات خواب و استرس های مکرر نیز فرسودگی شغلی را تشدید می کند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، آتش نشانی ، فشار روانی ، حمایت سازمانی ، سلامت روانی.