مطالعه تاثیر روش های تدریس تلفیقی (حضوری–مجازی) بر یادگیری عمیق در پایه های ابتدایی

تحولات اخیر در نظام های آموزشی، به ویژه پس از گسترش فناوری های دیجیتال و یادگیری الکترونیکی، منجر به ظهور الگوهای تلفیقی از تدریس حضوری و مجازی شده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش های تدریس تلفیقی بر یادگیری عمیق دانش آموزان دوره ابتدایی انجام گرفته است. در این راستا، مفاهیم اساسی یادگیری عمیق شامل تفکر انتقادی، حل مسئله، خلاقیت و خودتنظیمی مورد تحلیل قرار گرفته و میزان تاثیر ساختارهای ترکیبی آموزش حضوری و مجازی بر توسعه این مهارت ها بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد که به کارگیری الگوهای تلفیقی، ضمن افزایش تعامل یادگیرنده با محتوا و معلم، موجب ارتقای درک مفهومی، کاهش وابستگی به حفظیات و تقویت انگیزش درونی برای یادگیری می شود. همچنین، نقش معلم در مدیریت محیط یادگیری و طراحی فعالیت های خلاقانه در این مدل آموزشی بسیار تعیین کننده است. نتایج پژوهش تاکید دارد که تلفیق هوشمندانه آموزش حضوری و مجازی می تواند مسیر آموزش در مدارس ابتدایی را به سوی یادگیری عمیق و پایدار هدایت کند.

کلیدواژه ها:

تدریس تلفیقی ، یادگیری عمیق ، آموزش ابتدایی ، آموزش حضوری–مجازی ، یادگیری الکترونیکی ، خودتنظیمی ، تفکر انتقادی ، انگیزش یادگیری