نقش هوش مصنوعی در تقویت انگیزش و کنجکاوی در یادگیری دانش آموزان ابتدایی

این مقاله مروری به بررسی نقش و سازوکارهای تاثیرگذاری هوش مصنوعی بر دو مولفه روان شناختی بنیادین در یادگیری، یعنی انگیزش و کنجکاوی، در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی می پردازد. دوره ابتدایی، به عنوان سنگ بنای نظام آموزشی، دوره ای حیاتی برای شکل گیری نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری است. با این حال، روش های آموزشی سنتی اغلب در حفظ سطوح بالای انگیزش درونی و کنجکاوی طبیعی کودکان با چالش مواجه هستند. هوش مصنوعی با ارائه قابلیت های نوین، فرصتی بی سابقه برای تحول در این زمینه فراهم آورده است. این فناوری از طریق ارائه تجارب یادگیری شخصی سازی شده، بازخورد آنی و تطبیق محتوا با سطح توانایی و علایق فردی هر دانش آموز، می تواند مستقیما بر احساس شایستگی و خودمختاری، که ارکان اصلی انگیزش درونی هستند، تاثیر بگذارد. علاوه بر این، ابزارهایی مانند محیط های یادگیری مبتنی بر بازی، شبیه سازی های تعاملی و چت بات های هوشمند، می توانند با ایجاد شکاف های اطلاعاتی مدیریت شده و ارائه محرک های نوآورانه، کنجکاوی معرفت شناختی کودکان را برانگیخته و آنان را به کاوشگری فعال ترغیب کنند. این مقاله با مرور نظام مند ادبیات موجود، به تحلیل این پتانسیل ها و مکانیسم های روان شناختی دخیل می پردازد. درک عمیق این تعاملات برای طراحان فناوری های آموزشی، معلمان و سیاست گذاران ضروری است تا اطمینان حاصل شود که هوش مصنوعی نه به عنوان ابزاری برای ارائه صرف اطلاعات، بلکه به مثابه کاتالیزوری برای پرورش یادگیرندگانی کنجکاو، باانگیزه و مادام العمر عمل می کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، انگیزش تحصیلی ، کنجکاوی ، دانش آموزان ابتدایی ، یادگیری مبتنی بر فناوری ، یادگیری تطبیقی