مراکز علمی و تکنولوژیکی

ایده جدیدی است که با هدف توسعه تکنولوژیکی و ایجاد شرایط مناسب برای انواع نوآوریها و توانمندیهای پژوهشی برای دانشگاهها, موسسات دولتی و خصوصی در یک مکان اجتماع می نماید تا با همکاری هم نتایج پژوهش های صنعتی را به توسعه و نهایتا خلق مبدل نماید و این امر باعث رونق اقتصادی و اجتماعی مناطق مختلف می گردد. تعامل بین سه عنصر دانشگاه - دولت - صنعت که هریک در این فرآیند ایده سازی، تا تجاری نمودن آن وظایف خاصی را دارند، در ارتقاء عملکرد مراکز رشد فناوری و علم اهمیت خاصی دارد. درحقیقت این تعامل سه گانه منجر به ایجاد یک سازمان می گردد که این سازمان براساس یک برنامه مدون , رسالت مشخص وظایفی را دارد که این وظایف باتوجه به ماهیت خود به یکی از بخش های عمده سه گانه منتقل می گردد. بررسی و ارزیابی عملکرد این سازمان که حاصل تعامل سه گانه عناصر دانشگاه, دولت و صنعت می باشد نیازمند دسته بندی و تقسیم وظایف می باشد که در این مقاله به ارائه یک مدل جهت ارزیابی و بهبود عملکرد این تعامل سه گانه خواهیم پرداخت. ابتدا به ترسیم و توصیف سازمان تعامل و سپس بررسی وظایف عناصر سه گانه و فرآیند اجرایی کار و نحوه ارزیابی آن اشاره خواهد گردید.